Kike´s party

Acércase o día D. O tipo non da señales de vida pero a cita é ineludible.
Está a caer, si.
Ibamos cara o final dos ochenta. Había algúns que daquela xa tiñan os seus anos, pa que nos imos engañar, algúns que xa viviran co 23-f, ca guerra das Malvinas, o mundial de fútbol en España, o mundial de fútbol de México e un largo etcétera, cando o destino quixo que vira a luz un personaje excepcional en todas a súas dimensións.
Din as malas lenguas que era mirrado e feo que jode e que en vez de chorar e cos ollos aínda pechados, articulou as suas primeiras palabras nada máis ver a luz, como guiado por un poderoso instinto: "4 queixos , sin pasar moito" . Era o inicio dunha xa longa vida que en tan so 3 dias teremos a ocasión de celebrar como diolo manda.
O carallo é que o aniversario do outro señor que comparte morada con il marcou un antes e un despois nas celebracións deste tipo de aniversarios e que nada que non esté como mínimo a altura da mencionada conmemoración sería unha decepción digna de ser recordada durante moito tempo.
En vista de que o xa próximo oficialmente señor non parece estar disposto a darse a ver, aproveito os medios que me proporciona o ciberespacio para recordarlle que unha sesión xa clásica de merenda, contramerenda, merenda tardía, merenda cena, aperitivo de cena, cena, contracena e rumia, constiruiría xunto ca velada de poquer, degustación de licores e combinados unha forma digna de celebrar tan sinalado acontecemento.
Como diría un filósofo clásico da escola Tomista (Tomista de tomar [licor café, viños, cubatas...])
"M-e man-ten-go en la bi-or-fe-ra" á espera de acontecimientos.

Estevez Party

Bueno, tiña media abandonado este ciberespacio pero o certo é que o cumple do Estevez (A que sona ben esto, juvenil, casi de chico) ben merecía un recoñecemento público. O carallo é que o Miguel cumplía anos, vai pa trinta, fáltanlle nove pero dos vinte que se olvide porque ises xa non volven, vamos que se está faendo un señor. E o carallo é que cumpliu como diolo manda. Lo celebró por todo lo alto, Estuvimos allí personajes de lo más granado : Santiago Vidal, Carlos, Enrique, la señora de Miguel y un servidor. Cando chegamos al sitio estaba medio abandonado pero pronto nos demos cuenta de que era porque o señor Miguel e un dos chicos que viven con il, el niño Quique foran comprar víveres pa festa. Regresaron cunha boa cantidade de pastelitos, chamarlle así é ser ghenerosos porque este carallo do estevez non sei se pensaba que eramos pitufos ou que ostia se lle pasou pola cabeza que trouxo unhos pasteles que pa velos había que mirar cun microscopio electrónico de barrido e caro lle costaba, debía pensar que os comensales eran dos que lle vai a comida fusión. Eu ben tería collido todos, xuntabaos nun montonciño e faia polo menos medio pastel. Pero bueno, reghamos con estrella, 1906, e un pouco champán cordon neghro, coma señores. Amenizamos a velada con 3 ou catro pisas xa non me acordo, pa sacar o sabor dos pastelitos da boca. Tamén tuvemos música, o cumpleanos feliz interpretado con pasión a guitarra polo Quique e coa axuda vocal da messosoprano Carla. Pa rematala tomamos unha pouca tarta semihelada bañada en pasaporte ou balantains, xa non me acordo. Estaba buena si.
Dighestiva.
Como toque de distinción puxemos fin a unha noite de ensueño cunha velada de poker texas hold'm.
Ás 21:00 o señor anfitrión da fiesta, como é propio nun señor da sua edá dixo: "ojito, que xa é tarde, hei dir pa cama, como di o refrán: ás nove deitate home, se esperas pas dez,ben burro es ". Llo carallo, non huoubo carallo de faelo vir po regho e ahí foi pos aposentos lla virghen.
En fin que foi unha boa noite, Señor Estevez, merece os meus máis sentidos respetos e a partir dahora teña coidado co que lle fan os trastes que viven con usté. A juventú xa se sabe, se non a están faendo estano tramando.


PS: pa finales de Febreiro vai haber outro señor no piso, a ver se me entende, tome exemplo e prepare unha velada similar.