Kike´s party

Acércase o día D. O tipo non da señales de vida pero a cita é ineludible.
Está a caer, si.
Ibamos cara o final dos ochenta. Había algúns que daquela xa tiñan os seus anos, pa que nos imos engañar, algúns que xa viviran co 23-f, ca guerra das Malvinas, o mundial de fútbol en España, o mundial de fútbol de México e un largo etcétera, cando o destino quixo que vira a luz un personaje excepcional en todas a súas dimensións.
Din as malas lenguas que era mirrado e feo que jode e que en vez de chorar e cos ollos aínda pechados, articulou as suas primeiras palabras nada máis ver a luz, como guiado por un poderoso instinto: "4 queixos , sin pasar moito" . Era o inicio dunha xa longa vida que en tan so 3 dias teremos a ocasión de celebrar como diolo manda.
O carallo é que o aniversario do outro señor que comparte morada con il marcou un antes e un despois nas celebracións deste tipo de aniversarios e que nada que non esté como mínimo a altura da mencionada conmemoración sería unha decepción digna de ser recordada durante moito tempo.
En vista de que o xa próximo oficialmente señor non parece estar disposto a darse a ver, aproveito os medios que me proporciona o ciberespacio para recordarlle que unha sesión xa clásica de merenda, contramerenda, merenda tardía, merenda cena, aperitivo de cena, cena, contracena e rumia, constiruiría xunto ca velada de poquer, degustación de licores e combinados unha forma digna de celebrar tan sinalado acontecemento.
Como diría un filósofo clásico da escola Tomista (Tomista de tomar [licor café, viños, cubatas...])
"M-e man-ten-go en la bi-or-fe-ra" á espera de acontecimientos.