Kike´s party

Acércase o día D. O tipo non da señales de vida pero a cita é ineludible.
Está a caer, si.
Ibamos cara o final dos ochenta. Había algúns que daquela xa tiñan os seus anos, pa que nos imos engañar, algúns que xa viviran co 23-f, ca guerra das Malvinas, o mundial de fútbol en España, o mundial de fútbol de México e un largo etcétera, cando o destino quixo que vira a luz un personaje excepcional en todas a súas dimensións.
Din as malas lenguas que era mirrado e feo que jode e que en vez de chorar e cos ollos aínda pechados, articulou as suas primeiras palabras nada máis ver a luz, como guiado por un poderoso instinto: "4 queixos , sin pasar moito" . Era o inicio dunha xa longa vida que en tan so 3 dias teremos a ocasión de celebrar como diolo manda.
O carallo é que o aniversario do outro señor que comparte morada con il marcou un antes e un despois nas celebracións deste tipo de aniversarios e que nada que non esté como mínimo a altura da mencionada conmemoración sería unha decepción digna de ser recordada durante moito tempo.
En vista de que o xa próximo oficialmente señor non parece estar disposto a darse a ver, aproveito os medios que me proporciona o ciberespacio para recordarlle que unha sesión xa clásica de merenda, contramerenda, merenda tardía, merenda cena, aperitivo de cena, cena, contracena e rumia, constiruiría xunto ca velada de poquer, degustación de licores e combinados unha forma digna de celebrar tan sinalado acontecemento.
Como diría un filósofo clásico da escola Tomista (Tomista de tomar [licor café, viños, cubatas...])
"M-e man-ten-go en la bi-or-fe-ra" á espera de acontecimientos.

Estevez Party

Bueno, tiña media abandonado este ciberespacio pero o certo é que o cumple do Estevez (A que sona ben esto, juvenil, casi de chico) ben merecía un recoñecemento público. O carallo é que o Miguel cumplía anos, vai pa trinta, fáltanlle nove pero dos vinte que se olvide porque ises xa non volven, vamos que se está faendo un señor. E o carallo é que cumpliu como diolo manda. Lo celebró por todo lo alto, Estuvimos allí personajes de lo más granado : Santiago Vidal, Carlos, Enrique, la señora de Miguel y un servidor. Cando chegamos al sitio estaba medio abandonado pero pronto nos demos cuenta de que era porque o señor Miguel e un dos chicos que viven con il, el niño Quique foran comprar víveres pa festa. Regresaron cunha boa cantidade de pastelitos, chamarlle así é ser ghenerosos porque este carallo do estevez non sei se pensaba que eramos pitufos ou que ostia se lle pasou pola cabeza que trouxo unhos pasteles que pa velos había que mirar cun microscopio electrónico de barrido e caro lle costaba, debía pensar que os comensales eran dos que lle vai a comida fusión. Eu ben tería collido todos, xuntabaos nun montonciño e faia polo menos medio pastel. Pero bueno, reghamos con estrella, 1906, e un pouco champán cordon neghro, coma señores. Amenizamos a velada con 3 ou catro pisas xa non me acordo, pa sacar o sabor dos pastelitos da boca. Tamén tuvemos música, o cumpleanos feliz interpretado con pasión a guitarra polo Quique e coa axuda vocal da messosoprano Carla. Pa rematala tomamos unha pouca tarta semihelada bañada en pasaporte ou balantains, xa non me acordo. Estaba buena si.
Dighestiva.
Como toque de distinción puxemos fin a unha noite de ensueño cunha velada de poker texas hold'm.
Ás 21:00 o señor anfitrión da fiesta, como é propio nun señor da sua edá dixo: "ojito, que xa é tarde, hei dir pa cama, como di o refrán: ás nove deitate home, se esperas pas dez,ben burro es ". Llo carallo, non huoubo carallo de faelo vir po regho e ahí foi pos aposentos lla virghen.
En fin que foi unha boa noite, Señor Estevez, merece os meus máis sentidos respetos e a partir dahora teña coidado co que lle fan os trastes que viven con usté. A juventú xa se sabe, se non a están faendo estano tramando.


PS: pa finales de Febreiro vai haber outro señor no piso, a ver se me entende, tome exemplo e prepare unha velada similar.

pachanga do martes

Bueno, non estuvo mal de todo a pachanga deste martes pola tarde. O vidal ghestionou ben os rivales, ningún dixo que non, eu creo que lle teñen medo ó vidal, que en realidá non saben que é debil. Bueno ó que ibamos, a pachanga non tuvo moita historia, poderíase decir e de feito digo que ganamos algo así como 9-3 ou 10-3. Que máis da, o Valerio estuvo na meta hasta o minuto 40 aproximadamente, non tuvo grandes sobresaltos, porque os xogadores de campo mostramonos inexpugnables na defensa, vamos, que casi non tuvo que intervenir, e as poucas veces que o fixo, por algunha osadía do Penín (tamén conocido como Tinín) o Cancerbeiro deixoulle claro quen mandaba, 3 pasos largos, grito al cielo e balón a las estrellas, o Pinín que cede ante o empuje do gardameta y sanseacabó. Nas postrimerías do encontro o gardameta buscou fortuna lonxe da portería e andúbelle nas costillas a un rival que osou rondar polos nosos dominios, bien hecho.
Tuvemos un fichaje novo, ajenciouno o representante Macías garlopa, non se lle viron malas maneiras e colaborou decisivamente na humillación infrinjida ós rivales. Todo moi bonito. O certo é que perdonamos bastante e ó final o choque dejenerou, xa non era bonito, o cansancio facía mella nos xogadores e o Porteiro decidiu como dixen antes buscar sorte adiante. Houbo un silencio, (nadia quería ocupar o seu lugar e tuvo que ceder o home máis decisivo con moita diferencia do encontro mostrándose magnífico unha vez máis tamén debaixo dos paus). O partido non tuvo moita máis historia, simplemente resaltar que se notaba que lle faltaba moito ritmo de competición ós rivales, ós que lle pasamos por encima como unha máquina desengresada de mallar no centeo). Solo un apunte, nos minutos finales, minutos basura tamén chamados, tiñá que ir pa meta o noso puyol e o moi cabrón non quería, prefería marchar pero ó final impúxose a cordura e ocupou o lugar que lle correspondía por lei natural de pachanga.
llo carallo.

OS PIRITOS E OS SEUS ESBIRROS que PUTO NOXO

Ajjjjjjj, putos piritos, pero que se creen ? me cago na cona que os pariu. Fago o puto esfuerzo de levantarme cedo un domingo, que non estamos falando dun sábado nin dun lunes, un domingo, ás 10:06 minutos chego a este centro de depravación e qué me atopo, que ? ainda o preguntades caguendios, joder, é que é moito, unha panda de maricós rondando polos alrededores do edificio, tomando os seus cafés, que ojalá queimaran a jorxa, me cago en dios, entro pola porta e máis desgraciados a an lado e outro do pasillo, XA ME TEMO O PIOR, pero non, o pior está por chegar, nada máis dar a curva do pasillo ese de maricós que teñen en peritos subindo esa escaleira de gays que hai antes da biblioteca, xa lle vexo as cabeciñas a todos estes deghenerados, hain@s de todalas razas, teleñecos, industriosos, e o pior de todo, hasta hai piritos, me cago hasta na cona, esto xa é o ultimo, que 6 piritos se atrevan a ocupar os sitios que por lei natural me corresponderían a min, eso xa non ten nombre hombre. joder, e cando entro, iluso de min intentando autoconvencerme de que se miro pa dereita o millor hai un sitiño algo apartado donde me poida recoller e dar rienda suelta ás ghanas de estudio que traía, que vexo? e?, que ostia vexo? un enemigo natural teleñeco, un tipo do que prefiero non falar moito porque cada vez que lle vexo a cara penso que estou vendo unha vaca cagando un ornitorrinco, e unha pseudopija que pasa ahora ó meu lado inda se atreve a quedar mirando paiquí me cago na cona cun puto jersei tomi, ai que si lo se no te agrego, a moi zorra xa fixo a estratejia dos malnacidos, me voy para piritos, dejo mi ropa en un sitio, (como se foran cas que van cagando polas esquinas pa deixar marcado o territorio), y a tocarme la totona para fuera o a tomar un café dos horas. Joder e por encima son feas, ostia , polo menos este paseo en valde que me acabo de meter servira pa ver algo agradable a vista pero nada, nin por esas, E que esto non é normal, é certo, viñen hasta aiquí CEDO UN PUTO DOMINGO, e atopome esto. ostia, sacanselle a un as ganas de vivir. (de que vivan os outros, enténdense, claro,os piritos e os seus esbirros do cuvi).
Non sei que facer, en serio, que ostia fago? marcho, outro cuarto de hora pa casa, chego cansado xa mentalmente despois desta afrenta e menos estudiar calquera cousa, quedo e podería faer calquera locura, ME CAGHO EN DIOS, OSTIA XA, a fiesta do sitio ocupado, xa colocaron o jhuevo e ahora claro, a rañala a fora que este sitio ya no me lo quita nadia. Empanados, ostia que puta cara de ajilipollados teñen algunhos.
Ai aia aia aiaaia, hai la ostia, que me da algo, esto xa é o colmo, levanto a cabeza e non vexo un tipo que está claro que ten que ser perito, por que se non non se entende, utilizando un triángulo verde deses de dibujar pa preescolares, xa sabedes, pa faer raias dereitas, dior mio,non podo máis xa, marcho daiquí, que lle dien a todos polo cu, esto xa sirve hasta de guardería pa deficientes.
Que vos fodan mamós de mierda, solo merecedes que o niñato do metro de Valencia vos die polo cu mentres lla mamades ó niñato ese atacaniñas.

boa pachanga

Boa pachanga a disputada esta noite de 22 a 23h. Tuvo un pouco de todo, tensión, algo de fantasía, xogo limpo e bo ambiente en xeral. Bastante contida de marcador ata os últimos momentos donde deghenerou un pouco cunhos cuantos goles. Despois da pachanga disputada o luns pola noite non se pode queixar un.